635-644

Αρχιτεκτονικός διάκοσμος : αντικείμενα βιομηχανοποίησης και εκσυγχρονισμού στην Τουρκία: 1950-1960

Ανακοινώσεις/papers/articles

• Cengizkan, Ali

Κατά τή δεκαετία τοϋ 1950 τό τουρκικό άστικό περιβάλλον κατοικίας ύπέστη συγκλονιστικό «έκσυγχρονισμό». Τό αίτημα γιά περιβάλλοντα μέ «μοντέρνα» έμφάνιση ώς εικόνες τής εξέλιξης κατέληξε σέ μία ποικιλία νέων δομικών ύλικών, αύξάνοντας τήν εισαγωγή ξένων δομικών ύλικών καί έξαρτημάτων ώς ειδών οικιακής κατανάλωσης, έξελίξεις οί όποιες μέ τή σειρά τους έκαναν άναγκαία μία άλλαγή στήν παραγωγή ντόπιων ύλικών. Σέ αύτήν τήν έρευνα οί παραγωγικές διαδικασίες, οι τεχνικές καί οί νέες τεχνολογικές τάσεις περι- γράφονται μέ σκοπό τήν ερμηνεία καί κατανόηση τού τελικού σχεδιαστικοΰ άντικειμένου ώς μαζικού, μέ τίς λεπτομέρειες ολοκλήρωσης, τούς σχεδιαστικούς του τύπους καί τούς πιθανούς τρόπους χρήσης. Τά τελικά σχήματα τών νέων οικιστικών χώρων καί ή ποιότητα τών κατοικιών, ώς μέρη αύτού τού είσαγόμενου άρχιτεκτο- νικοΰ λόγου, μάς οδηγούν σέ αισθητικές κατηγορίες προγενέστερων λόγων. Οικουμενικές έκφράσεις τού μοντερνισμού εισβάλλουν στόν τοπικό καί έθνικό χώρο' δροΰν όχι μόνο ώς όργανα έκσυγχρονισμού άλλά έπίσης ώς όργανα αλλοτρίωσης τά όποια διαφοροποιούν τό μοντέρνο ύποκείμενο άπό τή σύγχρονη άστική ζωή. Ή έξουσία πού άσκεϊται άπό τό ύποκείμενο-χρήστη (μέσω τοϋ άρχιτέκτονα) στό θέμα τού νοήματος τού άμεσου περιβάλλοντος καταλήγει στήν άναδημιουργία τής εικόνας πού εχει γιά τόν εαυτό του τό ύποκείμενο-χρήστης· μέ άλλα λόγια στήν αίσθητικοποίηοη τού αντικειμένου καί τού υποκειμένου ή όποια προκλητικά άποδεικνύει τή διάλυση τού μοντέρνου ύποκειμένου.

• Arts

• Τέχνη

αρχιτεκτονική, Τουρκία, architecture, Turkey