57-94

From the “Dionysian” Linda Alma to the “statuesque” Chryssoula Zoka : ballet dancing in Athenian revues during the 1950’s

Μελέτες και άρθρα

• Γεωργακάκη, Κωνστάντζα

The Athenian revues of the first post-war decade were sealed by grand spectacles. The constant presence of ballet dancers on stage combined with the opulence of the sets, the luxurious costumes and the spectacular finales endowed the revues with a cosmopolitan atmosphere making a reference to the Parisian “revue à grand spectacle”. Very often theatre producers invited ballet groups mostly from European countries and created sets of imaginary and spectacular surroundings in order to tickle the imagination of the audience. Greek dancers, however, were not able to live up to the challenge of the times and often provoked ironic comments from critics. The couples Manolis Kastrinos-Chryssoula Zoka and Yannis Flery-Linda Alma dominated the theatrical stage and their movement was characterized by natural comfort, technique and inherent intensity. Nevertheless, the passing of time proved negative for revue dancers because, in spite of the skills and the personal success of various choreographers, they did not possess the qualifications to stand their ground competitively in the revue field nor were they able to join in the dialogue about ballet and its modern techniques.

• Arts
• History and Archaeology

• Θέατρο, Ελληνικό
• Ιστορία

μπαλέτο, επιθεώρηση

Το ίδιο κείμενο, σε συντομευμένη μορφή, παρουσιάστηκε ως ομότιτλη εισήγηση στη διημερίδα με θέμα «Χορός και θέατρο» που οργάνωσε το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Αμφιθέατρο «Ιωάννης Δρακόπουλος» στις 18 & 19.2.2004. Ο πρώτος χαρακτηρισμός ανήκει στον Μ. Πλωρίτη: «Ο Ρωμηός και τα Αστέρια της Αθήνας», Ελευθερία, 12.6.1956, σ. 2 και ο δεύτερος στον Κ. Ο[ικονομίδη]: «Νυχτολούλουδα», Έθνος, 31.10.1957, σ. 2. Οι τίτλοι των αυτοτελών χορευτικών προέρχονται από τα προγράμματα των παραστάσεων, που βρίσκονται στο Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικό Μουσείο. Τα σκίτσα, που παρεμβάλλονται στο κείμενο, είναι του Μ. Αργυράκη από το άρθρο του «Σαββατόβραδο σε “υπερεπιθεώρησι”», Ελευθερία, 25.1.1959, σ. 6., Περιέχει εικόνες