64-67

Φύση και δημιουργικότητα

Ή σχέση ανάμεσα στην καλλιτεχνική δημιουργικότητα τοΰ ανθρώπου καί τη φύση δέ θά μπορούσε νά νοηθεΤ χωρίς την αναφορά στήν κοινωνική πραγματικότητα. Γιατί όταν μιλούμε γιά τή φύση στήν Τέχνη, προϋποθέτουμε την ύπαρξη ένός κοινωνικού συνόλου. Άπό τήν άποψη αΰτή μπορούμε να θεωρήσουμε τήν Τέχνη σάν μιά διοχέτευση τής δημιουργικής ορμής τής φύσης πού γίνεται δυνατή χάρη στήν παρεμβολή τοΰ κοινωνικού στοιχείου, μια καί ά άνθρωπος, όντας ό ίδιος προϊόν τής φύσης, ή ένταξή του σέ μιά οργανωμένη κοινωνία δέν είναι παρά ένα επακόλουθο τής βιολογικής του ανέλιξης.Γιά τό λόγο αύτό άντί νά προσπαθήσουμε νά χωρίσουμε τή δημιουργικότητα τής φύσης άπό τή δημιουργικότητα στήν Τέχνη, πρέπει μάλλον νά επιχειρήσουμε νά έμβαθύνουμε στίς μορφές καί στούς ελιγμούς πού άκολουθεϊ ή δημιουργικότητα στό έσωτερικό τών κοινωνιών μέσα άπό τίς διάφορες έκδηλώσεις της, μιά άπό τίς όποιες είναι καί ή Τέχνη. Πρώτα πρώτα γιατί ή ίδια ή σύσταση τής κοινωνίας άποτελεϊ ένα φυσικό γεγονός, δεύτερο γιατί κάθε αισθητική άντίληψη τής φύσης δέν είναι παρά ένα προϊόν τής κοινωνικής έξέλιξης. "Ετσι, άν πάρουμε λόγου χάρη γιά παράδειγμα τά άσα περιγράφουν ό Ρεαλισμός καί ô Νατουραλισμός, πού είναι άπό τίς αισθητικές εκδηλώσεις αυτές πού βρίσκονται πιό κοντά στή φύση, μιά καί φιλοδοξούν νά την άντιγράψουν, δέν είναι ή καθαρά φυσική πραγματικότητα στήν οποία άναφέρονται, άλλά στά άσα μεταβάλλεται ή πραγματικότητα αΰτή στό έσωτερικό μιας κοινωνίας πού μέ τόν τρόπο μέ τόν όποιο διαμορφώνεται δημιουργεί καινούργιες καταστάσεις ζωής. Ό άλκοολισμός, παραδείγματος χάρη, τής ήρωΐδας τοΰ Ζολά Gervaise, ενώ έχει τίς ρίζες του σέ φυσικά κληρονομικά αίτια αποτελεί ωστόσο αϋτός ό ίδιος, ένα κοινωνικό γεγονός.

• Arts

• Τέχνη