64-66

Το γνησίως ιαπωνικό στην τέχνη υπό την άποψη του αισθήματος της φύσεως

• Jimbo, T.

Η ιαπωνική τέχνη, όπως και το ιαπωνικό γενικώς, παρουσιάζουν τα εξής χαρακτηριστικά : χάριτα, κομψότητα, γαλήνη, απλότητα, λεπτότητα και συγκράτηση. Επί χίλια έτη ή ιαπωνική τέχνη ήταν υπό την έπιρροή της κινεζικής τέχνης. Πρωτοσυναντήθηκαν, μέσο) της Κορέας, τον 6ον μ.Χ. αιώνα καί άνεπτύχθησαν παράλληλα, ή ιαπωνική τέχνη δμως δεν υπήρξε άπλή άπομίμηση τής κινεζικής, άλλά προσπάθησε ν’ άναπτύξη εθνική ιδιοτυπία.Στήν περίοδο Fujiwara (10ος - 12ος αιών μ.Χ.) καί τήν περίοδο Echo (17ος - 18ος αιών μ.Χ.) ή έπιρροή τής κινεζικής τέχνης δέν ήταν τόσο ισχυρή. Στήν πρώτη περίοδο οί ’Ιάπωνες ύπεστήριξαν τήν άποψη οτι ή σπουδή στήν Κίνα δέν ήταν πιά άναγκαία. Καί στή δεύτερη περίοδο ή ’Ιαπωνία άρνήθηκε έπί πλέον κάθε επαφή μέ τον έ'ξω κόσμο καί άπεμονώθη.Καί στις δύο εποχές ή παραγωγή ήταν κυρίως ζωγραφική καί ή τέχνη ζωγραφικού χαρακτήρος. ’Αλλά ή ιαπωνική ζωγραφική διαφέρει τής εύρω- παϊκής έλαιογραφίας, διότι ζωγραφίζουν μέ σκόνες ορυκτές πάνω σέ χαρτί, έπίπεδα, χωρίς σκιάσεις, ώστε νά συλλάβουν μιά ένοποιημένη, τρυφερή διάθεση. 'Η ιαπωνική ζωγραφική χαρακτηρίζεται άπό διακοσμητική σύνθεση, χρωματικότητα καί προσεκτική καί εύστροφη χάραξη γραμμής.Στά άριστουργήματα των δύο αυτών έποχών άνακύπτει ως ό σπουδαιότερος κοινός παράγων του ιαπωνικού τρόπου το αίσθημα τής φύσεως. Τό αϊσθημα αυτό τής ιδιαίτερης άγάπης τής φύσεως βεβαιώνει ή ιαπωνική λογοτεχνία, καί έτσι εξηγούνται οί βραχύτερες μορφές ποιήσεως στον κόσμο τά «Βάκα» καί τα «Χαϊκοΰ». Ό εσώτερος δεσμός μέ τή φύση δίνει στον ’Ιάπωνα τήν εσωτερική γαλήνη καί τό βαθειά άπόκρυφο.Τό ιαπωνικό τοπειο καθώρισε τόν τρόπο αυτόν τής αίσθαντικότητος. Τήν αρμονική συμμετοχή στή φύση κατανοεί κανείς καλύτερα μέ τήν ιαπωνική κηποτεχνία. Στόν κήπο οί ’Ιάπωνες θέλουν νά ζήσουν μιά σμικρυμένη εικόνα τής μεγάλης φύσεως. ’Εκτιμούν πολύ τή φυσικότητα. Γι’ αυτό άπο- φεύγουν κατά δύναμη τή συμμετρία καί κάθε τι τό περίτεχνο. Ό άνθρωπος υποχωρεί πρό τής φύσεως. ’Ενώ στήν Ευρώπη ή φύση συλλαμβάνεται μέ αντικειμενικό ορθολογικό τρόπο, ό Ίάπων δέν βλέπει τή φύση ορθολογικά, άλλα τήν πλησιάζει συγκινησιακά. Γι’ αύτό ή ιαπωνική τέχνη δέν είναι ρεαλιστική άλλά διακοσμητική. Ή καλλιτεχνική της άφοσίωση στή φύση θέλει νά συναισθανθή τήν ψυχή τής φύσεως. Έξ ίσου σημαντικός στήν ιαπωνική τέχνη είναι ό δεσμός μέ τή θρησκεία. "Ετσι χωρίς υπερβολή μπορεί νά λεχθή δτι ή βουδιστική τέχνη καθώρισε δλη τήν ιαπωνική τέχνη. Τό τρυφερό δμως αίσθημα τής φύσεως, τό αίσθημα τής ένότητος μέ τή φύση, κάνει τήν ιδιοτυπία τής ιαπωνικής τέχνης καί προκαλεϊ τήν άπελευθέρωσή της άπό τήν κινεζική έπιρροή. Αύτό είναι τό προέχον χαρακτηριστικό της.

• Arts

• Αισθητική
• Τέχνη