Socratic piety in Plato's Apology
Part of : Πλάτων : περιοδικό της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων ; Vol.42, No.83-84, 1990, pages 123-127
Issue:
Pages:
123-127
Author:
Abstract:
Ενταύθα αναλύεται η κατά του Σωκράτους κατηγορία ως ου νοµίζει ους ή πόλις νοµίζει θεούς. Τούτο επιχειρείται δια του έλεγχου όλων των φράσεων, που αφορούν την προς τους Θεούς πίστιν, εις τα έργα του Πλάτωνος και κυρίως εις την "Απολογίαν. Όλαι αυταί αι φράσεις του Σωκράτους συγκλίνουν εις την πρότασιν Άπ. 29D-30A: Ταύτα γαρ κελεύει ο θεός, το επιµελείσθαι φρονήσεως και αληθείας και της ψυχής όπως ως βελτίστη έσται, δηλαδή εις πίστιν διαφέρουσαν άπα την της Κοινότητος, την στηριζοµένην εις τους παραδεδοµένους µύθους. Και πειράται εν συνεχεία ο Σωκράτης να αποδείξη ότι η δική του πίστις είναι η ορθή, και οι πολλοί των Αθηναίων έχουν άδικον. Αλλά επειδή νόµος είναι το συµφέρον της πόλεως, τον δε νόµον τον ενσαρκώνει ο λαός, παν κήρυγµα αντιθέσεως αποτελεί κίνδυνον δια την πόλιν δια τον λόγον τούτον η καταδίκη του Σωκράτους φαίνεται φυσική και η απορία δια την καταδίκην είναι πως τόσοι πολλοί Αθηναίοι ετόλµησαν όχι να τον καταδικάσουν, άλλα να δώσουν αθωωτικήν ψήφον.
Subject:
Subject (LC):
Notes:
Περιέχει σημειώσεις
