13-17

Σκέψεις επί της Ιλιάδος του Ομήρου

• Vicenzi, Otto

Η Ιλιάς είναι το πρώτον έργον του Ευρωπαϊκού πνευµατικού βίου, το όποιον πολλοί συµπατριώται µου Αυστριακοί εγνώριζον από το πρωτότυπον προ της σοσιαλιστικής µεταρρυθµίσεως του 1962. Εκ του πλήθους των επεισοδίων του ποιήµατος επισκοτίζεται το βλέµµα δια το σύνολον και δια την βαθυτέραν έννοιαν του ποιήµατος. Περί αυτής γίνεται υπαινιγµός εις το προοίµιον του ποιήµατος µε την πρώτην λέξιν αύτου µήνις και την τελευταίαν φράσιν του ∆ιός δ' ετελείετο βουλή. Εδώ αναλύονται τα γεγονότα, από τα κεντρικώτερα των οποίων προκύπτει, ότι η συµπεριφορά των ανθρώπων παρεκκλίνει, συµπεριφέρωνται αλαζονικώς, υπεραπτίκώς τυφλούµενοι από το πάθος των —άτη— πράγµα που επιφέρει την τιµώρίαν υπό των θεών προς σωφρονισµόν. Οι Τρώες επέσυραν την οργήν των θεών, διότι ο Πάρις περιέπεσεν εις ύπεροψίαν, άτην, να περιφρόνηση τας θεάς Ήραν και Αθηνάν χάριν της Αφροδίτης, παρασυρθείς από την προσφοράν της ωραίας Ελένης την οποίαν αυτήν προεκάλεσε. Ο Αγαµέµνων περιέπεσεν εις άτην, διότι προσέβαλε τον ιερέα του Απόλλωνος Χρύσην και τον ίδιον τον Απόλλωνα, υπέστησαν δε τας οδυνηρός συνεπείας οι Έλληνες µε την επιβολήν της νόσου εις το στρατόπεδόν των. Ο Αχιλλεύς ηπέπεσεν εις ατην µε την µήνιν. ∆ιό και προεκάλεσε τον θάνατον πολλών 'Ελλήνων εις τας µάχας προ του στρατοπέδου των και τον θάνατον του Πατρόκλου. Τα πολλαπλά αυτά δείγµατα της "Ατής φαίνεται ότι προεκάλεσαν τον δεκαετή πόλεµον και όχι ή απαγωγή της Ελένης. Αποτέλεσµα του πολέµου ήτο η πτώσις της Τροίας και ο θάνατος πολλών ανθρώπων Ελλήνων και Τρώων, και αυτά εξ αιτίας της άτης, της ανθρωπινής αλαζονείας. Και η τελειωθείσα βουλή του ∆ιός, ποία είναι; —Η τιµωρία των ανθρώπων προς σωφρονισµόν των δια των αγρίων πολέµων. Οι δύο παγκόσµιοι πόλεµοι του αιώνος µας εθυσίασαν χιλιάδας ανθρώπων και επροξένησαν αφόρητον πόνον χωρίς να λύσουν κανένα πρόβληµα. Αιτία υπήρξεν η άτη, η τύφλωσις των ανθρώπων. Αυτό τονίζει η Ηλιάς τόσον ευγλώττως.

• Languages and Literature

• Λογοτεχνία