39-48

• Νικολαΐδης,  Ευθύμιος

Ο δέκατος τέταρτος αιώνας είναι ο αιώνας της ακμής της βυζαντινής αστρονομίας, της οποίας κύριος στόχος υπήρξε ο «εκσυγχρονισμός» των πτολεμαικών εφημερίδων, που επιτελέστηκε σε μεγάλο βαθμό με βάση την περσική αστρονομία (σχολή της Marâgha). Στην παρούσα εργασία εξετάζονται τα χειρόγραφα της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων που παραδίδουν τα δύο σημαντικότερα κείμενα της περσικής σχολής της βυζαντινής αστρονομίας: το έργο Παράδοσις εις τούς περσικούς κανόνας της αστρονομίας, κείμενο το όποιο έχει αποδειχτεί ότι συνιστά την αυτόνομη μορφή που έλαβε ό τρίτος τόμος της Αστρονομίας Τριβίβλου του Θεοδώρου Μελινιτιώτη, και των Εξήγησιν εις την των Περσών Σύνταξιν του Γεωργίου Χρυσοκόκκη. Συνάγονται ορισμένα συμπεράσματα ως προς τις προσθήκες που έγιναν στα κείμενα του Χρυσοκόκκη και του Μελητινιώτη, καθώς και για τη χρονολόγησή τους.

• Languages and Literature
• Physical sciences

• Επιστήμη και πολιτισμός
• Βυζαντινή φιλολογία

Περιέχει σημειώσεις, Je voudrais dedier cette courte notice à Anne Tihon qui, après J. Mogenet, a su animer avec succès l’édition du Corpus des astronomes byzantins, lequel nous fait découvrir la richesse de ces textes oubliés.