89-122

• Τσίτσα,  Μάνια

Με βάση τη θεωρία ότι οι ιδιαιτερότητες της «τεχνικής» γλώσσας μιας επιστήμης είναι δυνατό να επισημανθούν όταν μελετηθεί αυτή η γλώσσα σε σύγκριση με την απλή καθημερινή, πραγματοποιήθηκε μια έρευνα με αντικείμενο τρεις «παράλληλες» γραπτές γλώσσες του γαλλικού Αστικού Δικαίου (Α.Δ.) Εξετάστηκαν δηλαδή τα γλωσσικά στοιχεία (λεξικο-μορφο-συντακτικά) που χρησιμοποιούν α) ο νομοθέτης («τεχνική» γλώσσα), β) ο αμύητος σε νομικά θέματα πολίτης («απλή» γλώσσα) και γ) ο εξειδικευμένος σε νομικά θέματα δημοσιογράφος («εκλαϊκευτική» γλώσ α) όταν αναφέρονται στα ίδια θέματα Α.Δ.Σ’ αυτό το άρθρο δίνονται τα συμπεράσματα (στατιστικά και άλλα) που αφορούν μόνο τα «Δεικτικά», τα κατεξοχήν δηλαδή γλωσσικά στοιχεία που συμβάλλουν στη διατύπωση της ακριβολογίας και της βεβαιότητας, που είναι από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά της νομικής σκέψης.Αυτά τα συμπεράσματα επιβεβαιώνουν την άποψη ότι ο χαρακτηρισμός μιας γλώσσας σε «τεχνική», «απλή», «εκλαϊκευτική» κ.λπ. εξαρτάται από την ειδική χρήση των γλωσσικών στοιχείων που κάνει κάθε «πομπός» σε μια δεδομένη χρονική στιγμή και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.

• Languages and Literature

• Γλωσσολογία

Περιέχει πίνακες, σημειώσεις και βιβλιογραφία