50-73

• Αγουρίδης, Σάββας Χρ.

• Philosophy, Ethics and Religion

• Θεολογία
• Θρησκεία
• Visions

Συνέχεια εκ της σελ. 946 του προηγουμένου ΝΓ' τόμου.Η κεντρική ιδέα της Οράσεως Δ' είναι σαφής. Ο Έσδρας υπενθυμίζει το θείον έλεος εις το παρελθόν, που εκορυφώθη με την παράδοσι του Νόμου. Οι παραλήπτες όμως του Νόμου δια της παραβάσεώς του απωλέσθησαν. Άλλ’ ο Νόμος δεν εχάθη. Και το έδαφος δέχεται σπορά, που τυχόν αφανίζεται, αλλά το έδαφος μένει. Το ίδιο αποδεικνύει με τα παραδείγματα της θαλάσσης που πάντοτε μένει, και του πλοίου, καθώς και του σκεύους που μένει, ενώ τα εν αυτό καταναλίσκονται. Εν συνεχεία προχωρεί εις μίαν ελλιπή αναλογία: Ο Νόμος εδόθη δια να φέρη καρπούς. Τους έφερε' οι άνθρωποι όμως δεν επωφελήθηκαν των καρπών του Νόμου. Ο Νόμος παραμένει εκεί αμετάβλητος, αν και οι άνθρωποι απωλέσθησαν. Εδώ ενθυμείται κανείς παραλλήλους σκέψεις του Άπ. Παύλου περί τής λειτουργίας του Νόμου εις το έργο της θείας οικονομίας, όπου ευρίσκει παρόμοιας δυσχερείας όπως και εδώ. Η φράσις "ο δε νόμος ουκ απόλλυται, αλλά διαμένει εν τη τιμή αυτού "ενθυμίζει παρόμοιας φράσεις του Παύλου (Ρωμ. 7,14 "πνευματικός"), πού αποτελούν κατάληξι της διαπιστώσεως ότι ο Νόμος δεν ετελεσφόρησε!