Ποιμαντική διαφώτισις
Part of : Θεολογία : τριμηνιαία έκδοση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ; Vol.40, No.1-4, 1969, pages 242-256
Issue:
Pages:
242-256
Parallel Title:
Pastoral counseling
Author:
Abstract:
Οί Διαμαρτυρόμενοι βχι μόνον δέν θεωρούν τήν Ποιμαντικήν Διαφώτισιν ώς ύποκατάστατον της ύπ' αυτών καταργηθείσης "Ι. Έξομολογήσεως, άλλα καΐ τήν βλέπουν ώς λειτούργημα πληρέστερον εκείνης, ένέχον καΐ τα στοιχεία της «κρίσεως» καί τήν «αφέσεως». Κατά τον σ., ή Ποιμαντική Διαφώτισις δέν πρέπει να θεωρηθη ώς ή περίπτωσις ενός είδικοΰ, ό όποιος εξετάζει το άντικείμενον της ειδικότητος του, άλλα μάλλον ώς μία άλληλοαντίδρασις, εν διαπροσωπικον γεγονός. Θεωρητικώς, πάντως, ό ποιμήν δύναται περισσότερον νά εϊναι αντικειμενικός, εφ' δσον το συζητούμενον πρόβλημα δέν είναι ίδικόν του. Ό ποιμήν ενεργεί ένταϋθα μέ τήν πεϊραν του καΐ τα βιώματα του, μέ τήν σχετικήν έλευθερίαν του καΐ τήν εύαισθησίαν του, τέλος δέ μέ τήν είδικήν κατάρτισίν του. Ή Ποιμαντική Διαφώτισις δέν εξαντλείται συνήθως μέ τήν πρώτην συνάντησιν, ή οποία συχνάκις δέν είναι αρκετή δια τήν ακριβή διάγνωσιν και τον καθορισμον της θεραπευτικής προσπάθειας. 'Ακολούθως ό σ. διαγράφει τάς προϋποθέσεις, αί όποΐαι είναι απαραίτητοι δια τήν έπιτυχίαν της Ποιμαντικής Διαφωτίσεως ώς διαπροσωπικής σχέσεως. Προσφυώς δέ, μεταξύ τούτων, παρατηρεί Οτι «ό ποιμήν είναι άπαραίτητον να ανάπτυξη δύο έγώ κατά τήν διαδικασίαν της, εκείνο τό όποιον συμμετέχει καί εκείνο τό όποιον παρητηρεϊ. Ό ποιμήν δέν άρκεΐ μόνον νά άκούη καΐ νά κατανοή, άλλα καΐ νά ανταποκρίνεται καταλλήλως, έπ' ούδενΐ δέ λόγω θά πρέπει ό ποιμήν νά εισέρχεται είς έπίπεδον βαθύτερον εκείνου το όποιον εΤναι είς θέσιν εκάστοτε νά άνθέξη ό πιστός. Αί ίδιαίτεραι μέθοδοι, τών οποίων ή χρήσις προτείνεται είς τήν Ποιμαντικήν Διαφώτισιν, δύνανται νά διαιρεθούν είς δύο κατηγορίας, τάς άντανακλαστικάς καΐ τάς έρμηνευτικάς. Είς τάς σχέσεις της Ποιμαντικής Διαφωτίσεως θά πρέπει νά αποθαρρύνεται ή φροϋδική «μεταφορά», προτείνονται δέ διάφορα μέσα προς τοΰτο. Ό ποιμήν, έξ άλλου, πρέπει νά εχη συνείδησιν τών ορίων της αρμοδιότητος του καί νά καθορίζη πότε καΐ είς ποίον πρέπει νά παραπέμψη τον ζητοΰντα τήν βοήθειάν του, ορίζονται δέ ακολούθως αϊ περιπτώσεις αύται. Ή Ποιμαντική Διαφώτισις δέν είναι ορθόν νά άντιμετωπίση μόνη τά αναγόμενα είς τήν Ψυχιατρικήν θέματα. Ή Ποιμαντική Διαφώτισις, σήμερον, διαιρείται είς είδικωτέρους κλάδους. Ό σ., τέλος, φρονεί Οτι ή έκ της Ποιμαντικής Διαφωτίσεως συγκομισθεϊσα εμπειρία δύναται νά φανή καί παρ' ήμΐν ωφέλιμος, σχετικώς μέ τό μυστήριον της Μετανοίας.
Subject:
Subject (LC):
