245-256

Στησίχορος, «Γηρυονηίς», S 11.5-26 : το δίλημμα του Γηρυόνη

• Tsitsibakou--Vasalos, E.

Κύριο θέμα της εργασίας αυτής αποτελεί η σύγκριση του διαλόγου του Γηρυόνη και του Μενοίτη (Στησ. Γηρ. S 11.5-26) με τον διάλογο του Σαρπηδόνα και του Γλαύκου (Ιλιάς, Μ 322-28). Σημείο αναφοράς αποτελεί το θέμα της αθανασίας και της αιώνιας νεότητας, που από κοινού προσεγγίζουν οι δύο ποιητές. Μια τέτοια αντιπαραβολή όμως θέτει το καίριο ερώτημα της σχέσης των δύο δημιουργών και των ποιητικών ειδών που αντιπροσωπεύουν και προϋποθέτει τη διερεύνηση δύο θεμελιωδών θεωριών, που αναγνωρίζουν τον Στησίχορο είτε ως άμεσο συνεχιστή της ομηρικής επικής παράδοσης σε λυρική, βεβαίως, μορφή, είτε ως κληρονόμο μιας αδιάκοπης επικο-λυρικής ποιητικής παράδοσης, οι ρίζες της οποίας φτάνουν ίσως και μέχρι τους ινδοευρωπαϊκούς χρόνους. Η θέση που διατυπώνεται στην παρούσα μελέτη είναι ότι οι δύο παραπάνω θεωρίες δεν αλληλοαποκλείονται κ α τ ' ανάγκη και ότι, εφόσον τα ομηρικά έπη αποτελούν τη μοναδική αποκρυσταλλωμένη μορφή της προ-ομηρικής λογοτεχνίας, η επιχειρούμενη συγκριτική προσέγγιση αποκτά εύλογη νομιμότητα. Η αντιπαραβολή του λυρικού κειμένου με το επικό υποδεικνύει τις δομικές και τις συνακόλουθες νοηματικές διαφορές των δύο κειμένων. Το κοινό εστιακό σημείο αποκτά διαφορετική βαρύτητα: στον επικό διάλογο γίνεται μέσο κατάδειξης των περιορισμών της ανθρώπινης φύσης και ενίσχυσης του πολεμικού

• Languages and Literature

• Λογοτεχνία