[11 σελίδες]

Άρθρα με κρίση

• Μίχου, Περιστέρα
• Καραβασίλης, Γεώργιος

Στο κείμενο αποτυπώνεται η εκπαιδευτική διαδικασία μέσω της δραματοποίησης (θεατρικό παιχνίδι), κατά την οποία οι μαθητές αντιλαμβάνονται τις περιβαλλοντικές, οικονομικές, πολιτισμικές, αλλά και ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαστάσεις των μέσων μεταφοράς στην πόλη και ως ενεργοί πολίτες τις αναδεικνύουν στην τοπική κοινωνία με εργαλείο τη θεατρική δράση. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης συμμετείχε επιτυχώς και στο Πρόγραμμα για τη Σχολική Καινοτομία, “Μένων” του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οποίου: “οι εκπαιδευτικοί που θα συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα καλούνται να αποτυπώσουν και να ανταλλάξουν εμπειρίες και γνώσεις και να αναδείξουν αποτελεσματικές καινοτόμες πρακτικές, μέσω της συνεργασίας τους είτε με εκπαιδευτικούς άλλων σχολείων είτε με κοινωνικούς φορείς είτε με φορείς της πολιτιστικής και επιστημονικής κοινότητας, ή/και με φορείς του επιχειρηματικού κόσμου. Με αυτές ακριβώς τις προδιαγραφές αναπτύξαμε με 22 μαθητές της Α΄ Λυκείου τη δράση μας, δίνοντας έμφαση τόσο στη “δια ζώσης” συνεργασία, ως θεατρική πρακτική, με Θεατρολόγο – Εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού, όσο και στη συνειδητοποίηση και ακολούθως στη μεταβολή στάσεων και αντιλήψεων των μαθητών που συμμετείχαν, αλλά και του κοινού που παρακολούθησε τη θεατρική μας δράση, καθώς με την παιδαγωγική του θεάτρου προσεγγίσαμε ζητήματα του περιβάλλοντος που αφορούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς στην πόλη μας.

• Educational sciences

• Environmental education

Δραματοποίηση, Μεταφορές

http://www.peekpemagazine.gr/issue/439, Δίνεται ο συνολικός αριθμός σελίδων του ηλεκτρονικού πόρου.

1. Anderson, T. & Milbrandt, M. (2005). Art for Life Authentic Instruction in Art. New York: McGraw-Hill higher Education.Gardner, H. (1990). Art Education and Human Development. Los Angeles, CΑ: The Getty Education Institute for the Arts.Karppinen, P. (2005). Meaningful learning with digital and online videos: theoretical perspectives. AACE Journal, 13 (3), 233 - 250.Perkins, D. (1994). The Intelligent Eye: Learning to think by Looking at Art. Los Angeles, CΑ: The Getty Education Institute for the Arts.Ritchhart, R. Palmer, P. Church, M. & Tishman, S. (2006). Thinking routines: Establishing patterns of thinking in the classroom. Paper prepared for the AERA Conference, April 2006, 45-55Ελληνόγλωσση:Κόκκος, Α. Λιοναράκης, Α. Κόμης, Β. (2011). Εκπαίδευση μέσα από τις τέχνες. Αθήνα: Μεταίχμιο.Μέγα, Γ. (2002). Οι τέχνες ως μέσο αποτελεσματικής μάθησης: το παράδειγμα του Γλωσσικού Μαθήματος. Διδακτορική Διατριβή, Τμήμα Επιστημών της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κρήτης.Μόγιας, Α. (2012). Η πολυεπιστημονική προσέγγιση στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση: Μια ξεχασμένη πρακτική στα Αναλυτικά Προγράμματα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και το παράδειγμα της «Βιοποικιλότητας». 6ο Συνέδριο ΠΕΕΚΠE, 36-47.Μπλιώνης, Γ. (2012). Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και Δημοκρατικές Εκπαιδευτικές Διαδικασίες. 6ο Συνέδριο ΠΕΕΚΠΕ, 23-34.Παπαδημητρίου, Β. (2002). Η χρήση του περιβάλλοντος στην εκπαιδευτική διαδικασία και οι “πρακτικές θεωρίες” των εκπαιδευτικών. Στο Γ. Μπαγάκης (Επιμ.), Ο εκπαιδευτικός ως ερευνητής, 349-366, Αθήνα: Μεταίχμιο.Φλογαΐτη, Ε. (1993). Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Αθήνα: Ελληνικές Πανεπιστημιακές Εκδόσεις.Φλογαΐτη, Ε. (2006). Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.