427-440

Les noms de pays, de peuples et des langues

• Κοντοσόπουλος, Νικ. Γ.

Η ονομασία των μεγαλύτερων, ιστορικών και περισσότερο γνωστών χωρών, πόλεων, λαών και γλωσσών είναι διττή: εκείνη που χρησιμοποιούν οι γηγενείς, συχνά με διαλεκτική μορφή του αντίστοιχου ονόματος και εκείνη που χρησιμοποιούν οι ξένοι. Σε περιοχές που είναι επισήμως δίγλωσσοι υπάρχουν πόλεις που έχουν επισήμως και τα δυο ονόματα, π.χ, στη Φινλανδία το φινλανδικό και το σουηδικό. Οι ξενικές ονομασίες είναι είτε οι αντίστοιχες των εντοπίων, προσαρμοσμένες στην προφορά και τη μορφολογία της ξένης γλώσσας, είτε παλαιότερη ονομασία που διαιωνίζεται στο στόμα των αλλοφύλων και αλλόγλωσσων ή ανέζησε με κρατική επιβολή εις αντικατάσταση ξενικής ονομασίας (π.χ. Βοδενά - Έδεσσα). Υπάρχουν και περιφραστικές ονομασίες πόλεων και χωρών που προέρχονται από φυσικό φαινόμενο της περιοχής (Ιαπωνία - η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου) ή από μία πραγματικότητα (Παρίσι - η πόλη του φωτός) ή από παλιά ιστορική έκφραση (Αθήνα - το κλεινόν άστυ) ή από ιστορικό γεγονός (Ιεροσόλυμα - η αγία πόλις). Ως προς την ονομασία λαών και γλωσσών έχομε και τις σκωπτικές ή απαξιωτικές και υβριστικές προσωνυμίες καθώς και τους ψευδοαξιολογικούς χαρακτηρισμούς των ξένων γλωσσών. Στη μελέτη αυτή δίδονται αρκετά παραδείγματα όλων αυτών των περιπτώσεων.

• Arts

• Λαογραφία

Γλωσσολογία, ονοματολογία, ονόματα χωρών, πολυώνυμες χώρες, ονόματα γλωσσών