Aristotle, Philoponus and Voulgaris on the concept of void
Part of : Πλάτων : περιοδικό της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων ; Vol.44, No.87-88, 1992, pages 135-146
Issue:
Pages:
135-146
Author:
Abstract:
H εκ µέρους του Αριστοτέλους απόρριψις της εννοίας του κενού ενδιαφέρει όχι µόνον εξ αιτίας της επικαιρότητος του προβλήµατος και της επιχειρηµατολογίας προς διαπίστωσιν της λογικής συνοχής των διανοηµάτων, άλλα και εξ αιτίας των σχέσεων του προς τας συναφείς εννοίας του τόπου, του χρόνου και της κινήσεως. Τούτο καθίσταται εµφανές από την εξέτασιν της κριτικής την οποίαν ήσκησεν ο Αριστοτέλης εναντίον τις περί κενού θεωρίας των Ατοµικών φιλοσόφων και τιη αντιδράσεως προς την κριτικήν αυτήν εκ µέρους του Φιλόπονου (στ ' αιών µ.Χ.) και του Ευγενίου Βουλγάρεως (1716-1806). Η αντίδρασις τόσον του Φιλόπονου όσον και του Βουλγάρεως έχει ιδιαιτέραν σηµασίαν, κατά το ότι ανακεφαλαιώνει την όλην επιχειρηµατολογίαν, η οποία εχρησιµοποιήθη είτε υπέρ είτε εναντίον της υπάρξεως του κενού. Συγκεκριµένως, εις τον αριστοτελικόν ορισµόν του τόπου ως του «πέρατος του περιέχοντος σώµατος», ο όποιος καθιστούσε λογικώς αδύνατον την ύπαρξιν του κενού και την εν αύτω κίνησιν, ο Φιλόπονος αντέταξε την ιδικήν του επιχειρηµατολογίαν δια της οποίας απέβλεπεν εις την αποκατάστασιν των δύο τούτων εννοιών. Η αντίδρασις του Βουλγάρεως έχει ιδιαιτέραν βαρύτητα δια την παρούσαν έρευναν, κατά το ότι ούτος προσήγγισε την έννοιαν του κενού υπό το φώς των συγχρόνων αυτού κοσµολογικών και επιστηµονικών αντιλήψεων, και εχρησιµοποίησε τας «εκσυγχρονισµένας» µεθόδους των φυσικοµαθηµατικών επιστηµών, όπως είναι η επαληθευσιµότητα των υποθέσεων και ο σκεπτικισµός έναντι του απολύτου χαρακτήρος των αποδείξεων.
Subject (LC):
Notes:
Περιέχει σημειώσεις
