The structuralistic aspects in Aristotle's theory of αίσθησις and άντίληψις
Part of : Πλάτων : περιοδικό της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων ; Vol.ΚΒ, No.43-44, 1970, pages 228-232
Issue:
Pages:
228-232
Author:
Abstract:
Δια της παρούσης έρεύνης δεικνύεται ότι δ Αριστοτέλης παρουσιάζει εις την ψυχολογίαν του τάς βασικωτέρας οργανωτικάς απόψεις, όπως αυται χρησιμοποιούνται σήμερον υπό των θεμελιωτών της λεγομένης Δομικής Ψυχολογίας (structuralism). 'Ακολουθεί την ιδίαν μέ αυτούς ίεραρχικήν σειράν εις την οίκοδομήν της ψυχολογίας του, ήτις άρχεται άπο των απλών ψυχολογικών στοιχείων, δηλ. των αρχικών εντυπώσεων προερχομένων εξ εκάστου αισθητηρίου οργάνου, και καταλήγει είς ώργανωμένας ομάδας εσωτερικών εντυπώσεων, αι όποίαι πλέον έχουν άποκαθαρθή και αποτελούν συνθέτους εννοίας. Το παρόν συμπέρασμα έχει βασισθή επί μιας συγκριτικής έρεύνης των κειμένων του Σταγειρίτου και αυτών του θεμελιωτου τής Δομικής ψυχολογίας G. Titchener. Έν τούτοις, παρότι ό Αριστοτέλης έκληροδότησε είς τον έμπειριοκρατισμον και κατά συνέπειαν εις την Δομικήν Ψυχολογίαν ύλικόν και αρχάς πολυτίμους (ίδε π. χ. εις το «Περί Μνήμης», 451 β17 τους τρεις συνειρμικούς νόμους : (α) «αφ’ ομοίου» (β) «εναντίου» και (γ) «σύνεγγυς») δεν είναι καθόλου προσκεκολλημένοι είς μίαν στατικήν ψυχολογίαν. Ή Ψυχολογία του είναι δυναμική. Αι δομικαί του περιγραφαί (κυρίως είς τα 'Αναλυτικά "Υστερα, 100α—100β, «Τοπικά », «Μεταφυσικά» και «Περί Μνήμης») έχουν χρησιμοποιηθή δι' οργανωτικούς λόγους, οίτινες θα διευκολύνουν τον άναγνώστην του είς την καλυτέραν κατανόησιν τής θεωρίας του.
Subject:
Subject (LC):
