260-264

Είναι και γλώσσα

• Panou, Stavros

Είς τήν σύντομον αυτήν άνακοίνωσιν επιχειρώ να διευκρινήσω με την βοήθειαν των κειμένων του Γερμανού φιλοσόφου Μ. Χάϊντέγγερ τήν σχέσιν της γλώσσης προς τήν θεμελιακήν κατηγορίαν του Είναι. Ό άνθρωπος ομιλεί επειδή είναι ικανός να «διακρίνεται» άπο το Σύμπαν το όποιον τον περιβάλλει. 'Ακριβώς αυτή ή «διάκρισις» του επιτρέπει να έρμηνεύη ο,τι «μετέχει» του Είναι. Η ίδιαιτερότης αυτή του άνθρωπου εκφράζει μέσω του λόγου μίαν «ύπόσχεσιν» ελευθερίας. Ό λόγος ως γλώσσα, ως επικοινωνία αποτελεί ούσιαστικήν στιγμήν του Είναι και ή γλώσσα άποκτα σημασίαν επειδή είναι το «αποτέλεσμα» του οντολογικού λόγου, ό όποιος μέσω ημών και εν ήμιν γίνεται γεγονός. Το μυστήριον «αποκαλύπτεται» μέσω του λόγου και ό λόγος «σαρκώνεται» εντός ημών, «γίνεται» Είναι.

• Languages and Literature

• Classical philology